اگر شما در بستری از دریا که تنها ماسه و آب است غواصی کنید خیلی زود خسته و دل زده خواهید شد این گونه مناظر دریایی که همانند دشت خالی از جاذبه است را می توان کویر دریایی توان نامید زمینی مسطح که گاه و بي گاه گیاهی و تخته سنگی در آن خودنمایی می کنند و به علت نبود مامنی برای آبزیان حتی شاید از دیدن انواع این موجودات دریایی هم محروم شوید از آنجایی هم که گفتیم یکی از جذابیت های غواصی سر زدن به مناظر و شگفتی های مرموز زیر آب است پس سواحل مناطقی که جاذبه های دریایی زیرآبی ندارند عده زیادی را راضی نمی کنند پس برای جذب توریست چه باید کرد؟
کشتی ها و هواپیماهای بزرگی که سرنوشت با آنها سر ناسازگاری می گذارد گاهی به آرامی در کام دریا فرو می روند و ساکنان ساحلی گاهی نظارگر این قربانی شدن هستند البته بشر از این حوادث ترسی به دل راه نمی دهد و همیشه راهی را برای تعبیر و تفسیر این حوادث می یابد و حتی گاهی از آن بهره می جوید.
بطور مثال از کشتی های مغروق در امتداد سواحل به عنوان ابزاری برای محافظت ساحل و ایجاد محلی برای زندگی آبزیان و از همه جدیدتر به عنوان تپه های دریایی و ایجاد جاذبه های توریستی_دریایی برای تفریحاتی چون غواصی استفاده می کند.
کشتی Yukon در سن دی گو یکی از این کشتی های مغروق است که به جزیره یا تپه دریایی تبدیل شده است.
اما علی رغم موفقیت اینگونه اقدامات در کسب حمایت های مالی، سرمایه گذاری بر روی پروژه های تبدیل کشتی های مغروق به جاذبه های دریایی قطعی نیست خصوصا که اگر تنها برای عمليات هاي غواصی در نظر گرفته شده باشد.
با این حال طی يك دهه گذشته در کشورهایی مانند آمريكا، سرمایه گذاری بر روی این پروژه ها رشد سریعی داشته است در سواحل آمريكا تقریبا 700 کشتی مغروق وجود دارد که فعالیتهای صورت گرفته در مورد آنها تمایل و گرایش به سمت این تبدیل سازی را نشان می دهد.( اکثر این کشتی ها در نزديكی فلوریدا قرار دارند یعنی حدود 380 کشتی در فلوریدا ،129 فروند در نیوجرسی ، 100 فرونددر کارولینای جنوبی و 65 فرونددر نیویورک )
اگر چه توجه به تپه های دریایی مصنوعی طی یک دهه قبل بطور چشمگیری افزایش یافته است و این صنعت را مطرح کرده است اما ایده ساخت این مصنوعات دریایی امروزی نیست "استرابو" جغرافیدان یونانی عهد باستان در2000 سال پیش در نوشته های خود آورده است که پادشاهان ایرانی در رود دجله اقدام به ساخت این تپه های دریایی مصنوعی کرده اند در آمریکا این کار از 150 سال پیش شروع شد اما تفاوت بین کارهای گذشته و حال، در ارزیابی اقتصادی این عمل است تبدیل یک کشتی غرق شده به یک جاذبه مصنوعی دریایی بسیار هزینه بر است به طوری که هزینه آماده ساختن یک کشتی برای این منظور می تواند از 46000 دلار تا دو میلیون دلار متفاوت باشد البته تامین این هزینه از عهده سرمایه گذاران دولتی و غیر دولتی خارج نیست .
به هرحال به این ایده باید به عنوان منبع درآمد جدیدی برای دولت ها و بخش خصوصی نگریست این در حالی است که برای ارزیابی هزینه ها و درآمدهای احتمالی آن در کشورهای توسعه یافته مطالعاتی صورت گرفته که این مطالعات همچنان ادامه دارد.
صنعت غواصی روز به روز در دنیا رشد کرده و طرفداران بیشتری را پیدا می کند و اکثر کشورهای در برنامه های جذب توریست خود برای این امر تدابیری را اندیشیده اند و با توجه به این مسائل، ظهور جزایر یا تپه های دریایی جهت ایجاد محلی برای غواصی افزایش خواهد یافت. البته ارزیابی یا اقتصاد سنجی این صنعت و ایده بسیار سخت است چرا که بسیار نو ظهور است ارزش بازاری این پروژه ها را می توان از میزان کمک این صنعت به اقتصاد محلی محاسبه و تجزیه و تحلیل کرد.
البته باید به این نکته هم توجه کرد که در مناطقی که خود دارای جاذبه های طبیعی است نباید اینگونه سرمایه گذاری ها صورت بگیرد چون مسلما برگشت سرمایه کمی خواهد داشت این ایده بیشتر برای کويرهاي دریایی مناسب است.
با همه مطالبی که تاکنون گفته شد شاید لازم به در نظر گرفتن این موضوع درباره کشور ایران نیز باشد چرا که ما در خاورمیانه بیشترین خط ساحلی را داشته و داریم و مستعدترین کشور برای اینگونه پروژه ها هستیم البته هدف این نیست که تمام کشتی های غرق شده را به جاذبه های دریایی تبدیل کنیم مسلما تعدادی از این شناورها که باعث خطر و ترافيك دریایی می شوند را باید خارج ساخت اما در مورد باقی این موارد شاید نگاهی از اين منظر خالی از لطف نباشد. به قول سهراب:
چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید